Het bijzondere en bevreemdende jaar 2020 nadert zijn einde. Tijd voor een stand van zaken. Het lot koos 20 mensen met een band met de UGent. Zij vertellen wat 2020 voor hen betekende, wat ze meenemen naar volgend jaar en vooral: hun hoop voor 2021.
Kristien Lemaitre studeerde in 1998 af als arts aan de UGent en specialiseerde zich daarna tot psychiater. Na omzwervingen op spoeddiensten en ziekenhuisafdelingen overal in Vlaanderen schoolde ze zich bij tot psychotherapeut. Ze werkt in centra voor geestelijke gezondheidszorg en in een groepspraktijk.
Wat betekende 2020 voor jou?
“Tijdens de eerste lockdown was ik zeer dankbaar dat het RIZIV telefonische of videoconsultaties mogelijk maakte. Die zijn zeer nuttig om een eerste acute opvang te doen of de gaten tussen consultaties te overbruggen. Met een kort telefoontje kan je mensen sneller bereiken en vaker opvolgen. Je bereikt ook beter de ‘zorgwekkende zorgverlaters’: mensen die ziek zijn maar dat niet inzien. Ik vind tele- en videoconsultaties de uitvinding van het jaar voor ons vakgebied en hoop dat die blijven de komende jaren. Al ben ik nooit volledig gestopt met gewone consultaties. Veel mensen met autisme vinden telefoneren niet fijn. En iemand die psychotisch of suïcidaal is, die moet je echt zien. Een face-to-facegesprek brengt meer duidelijkheid: je ziet en ruikt je patiënt - zeker bij alcoholici niet onbelangrijk. Je merkt op of iemand verzorgd is en of wat die zegt overeenkomt met de lichaamstaal.”
Op welke prestatie van het afgelopen jaar ben je het meest trots?
“We zijn heel snel creatief moeten zijn om onze patiënten van thuis uit te blijven bereiken. Ik denk dat we erin geslaagd zijn om maximaal beschikbaar te blijven, ondanks de maatregelen. Ik heb als hoofdarts in mijn organisatie ook kunnen mee timmeren aan het coronabeleid. Als je weet dat de maatregelen die je treft het personeel en de patiënten beschermen, voel je dat je het verschil maakt.”
Wat wil je meenemen naar 2021?
“Ik ontdekte de charme van thuiswerken. Dat was gezinsvriendelijker, aangenaam om bij mijn kinderen te kunnen zijn. Het nadeel is dat je niet stopt met werken. Zeker in het begin heb ik nog tot 23u met mensen aan de telefoon gehangen om hen gerust te stellen. De werkdag eindigt niet, je bent permanent alert.”
Stel dat je kan terugreizen naar 1 januari 2020. Wat zou je doen?
“Ik zou geen reis boeken. Dat heb ik nu wel gedaan, ik ben al dat geld kwijt (lacht). En ik denk niet dat ik nog zou uitgaan.”
Wie was jouw strafste UGent’er?
“Ik wil drie krachtige figuren nomineren die momenteel verbonden zijn aan de UGent en een standbeeld verdienen. Vaccinoloog Isabel Leroux-Roels werd jong in een leidinggevende rol gegooid en doet dat bijzonder goed, echt lovenswaardig. Naast haar wetenschappelijke vaardigheden heeft ze de gave van het woord. Ze neemt haar rol heel begeesterend, helder en respectvol op. Samen met de virologen heeft ze ons land zeer goed gegidst, en dat zonder veel pluimen in haar gat. De UGent mag bijzonder trots zijn om zo iemand te hebben afgeleverd.
Professor Stijn Baert ken ik niet persoonlijk, maar vind ik bijzonder sympathiek, briljant en ook gewoon een zeer mooie man. Een beetje de posterboy van de universiteit. Hij bracht geestelijke gezondheid zeer goed in beeld door zich te uiten als introvert. Hij sprak er openlijk over dat hij soms last heeft van opkomende angst en daar therapie voor volgde. Daar zo authentiek en eerlijk voor durven uitkomen, verlaagt de drempel naar geestelijke gezondheidszorg heel erg. Ik hoop dat ook studenten daardoor hulp durven vragen.
Piet Hoebeke vind ik de liefste prof geneeskunde aan de UGent. Hij heeft het thema gender mooi op de kaart gezet door een boek te schrijven over de diversiteit ervan. Dat was voor mij de meest in het oog springende wetenschappelijke bijdrage naar een breed publiek. Velen doen nog te vaak aan hokjesdenken. In mijn praktijk krijg ik heel vaak mensen met genderdysforie over de vloer die te maken krijgen met angst, depressie, sociale afwijzing en traumatisering. Sommigen werden in elkaar geslagen op straat omdat ze zich vrouwelijker kleden.”
Wat wens je andere UGent’ers toe in 2021?
“Tevreden zijn, ondanks de context. Dat is iets wat je moet oefenen. Je moet natuurlijk niet met het minste content zijn, maar meer tevredenheid zou de wereld kunnen verzachten en verbinden. Er zou minder jaloezie zijn en meer bescheidenheid en eenvoud.”
Het lot koos 20 mensen met een band met de UGent. Zij vertellen wat 2020 voor hen betekende, wat ze meenemen naar volgend jaar en vooral: hun hoop voor 2021.
Lees ook
Terug naar de UGent met Davina Simons: "Ik heb heel veel mooie herinneringen aan mijn studententijd"
Als eerste in haar familie die ging studeren, moest Davina Simons (30) het vooral op eigen krachten doen. In 2019 behaalde ze haar master in de rechten aan de UGent. In geen tijd groeide ze uit tot een van de bekendste strafpleiters van het land en vandaag runt ze haar eigen advocatenkantoor.
Alumni zoeken de perfecte aardappel met AI
Amper twee jaar geleden studeerde Jarne Bogaert (25) af als burgerlijk ingenieur aan de UGent. Vandaag leidt hij samen met twee studievrienden het Gentse AI-bedrijf Polysense, dat voedingsbedrijven helpt om minder afval te produceren.
Alumnus Serhat: “Het mooiste wat je kan doen, is studenten meegeven wat jij zelf geleerd hebt”
Wat als je na je diploma geneeskunde niet kiest voor het veilige pad, maar voor het onbekende? UGent-alumnus Serhat Yildirim trok met een Fayatbeurs vanuit Gent naar Harvard in de Verenigde Staten, waar hij ontdekte dat de wereld groter is dan onder de kerktoren.
Handschoen van student-ondernemer is klaar om vechtsportwereld te veroveren
In de wereld van de vechtsport is pijn haast onvermijdelijk. Dat ondervond ook UGent-alumnus Ashkan Joshghani (33). Een sportblessure mondde uit in een innovatie die veel verder reikt dan de mat: Exoligamentz. “Na maandenlange keuzestress tussen mijn sport en mijn droom als dierenarts, viel alles op zijn plaats.”
