Studeren aan de universiteit dat is niet enkel een diploma behalen, maar ook voor het eerst zelf je eigen weg zoeken in het leven en je eigen keuzes maken los van je ouders. Maar wat als je net hetzelfde studeert als die ouders? Eloise, Koenraad, Emilie en Lieven praten over het studentenleven van vroeger en nu.
Eloise en Koenraad, student en alumnus Geneeskunde
Eloise: “Volgens papa had ik nooit voor een doktersopleiding mogen kiezen.”
Koenraad: “Ik vond het een verkeerde keuze omdat geneeskunde in ons land slecht aangeschreven staat. Vroeger was een dokter iemand die alleen maar goed deed voor de mensen. Maar tegenwoordig wordt dat anders gepercipieerd. De lol is er voor mij dus een beetje af.”
Eloise: “Ik heb voor geneeskunde gekozen omdat ik het super interessant vind. Ik zit momenteel in mijn eerste master in de algemene geneeskunde, dus het blijft soms nog wat oppervlakkig. Maar ik kijk er wel naar uit om mij nog verder te verdiepen. En ook al is mijn papa niet super enthousiast over alles, hij is wel een beetje de reden waarom ik het doe. Hij kwam vroeger vaak thuis met toffe verhalen.”
Willen jullie later samen aan de slag?
Eloise: “Papa wil tegen dan al op pensioen zijn. Maar ik hoop wel dat ik hem nog om raad kan vragen.”
Koenraad: “Je moet afstand kunnen nemen en zeggen: na mij komen mensen die het evengoed of zelfs beter zullen doen.”
Is het studentenleven veel veranderd?
Koenraad: “Vroeger was het studentenleven fantastisch. Ik was geen lid van een studentenvereniging, maar op een of andere manier dacht iedereen dat ik praeses was en werd ik overal uitgenodigd. De Overpoort en meer bepaald de Salamander, dat was de helft van mijn leven als student. Nu hoor ik enkel maar buitensporigheid over de Overpoort.”
Eloise: “Helemaal in het begin ging ik wel eens naar de Overpoort, maar dat is niet mijn ding. Ik ben wel lid van studentenorganisatie BeMSA, een vereniging die meer maatschappelijk gericht is. Ik organiseer daar uitwisselingsstages.”
Was het vroeger beter om student te zijn?
Eloise: “Ik denk het wel. De tijdsgeest is helemaal anders nu. Zeker in de geneeskunde is er een grote competitiedrang. Dat zorgt voor meer druk.”
Koenraad: “Ze heeft ook een reusachtig moeilijke periode doorgemaakt door Covid natuurlijk.”
Wat zou je willen meegeven aan Eloise nu ze nog student is?
Koenraad: “Profiteer zoveel mogelijk van het leren. Dat moet natuurlijk niet stoppen na het studentenleven, maar je moet zoveel mogelijk kritisch leren denken en je niet laten meeslepen door wat de rest meent te denken. Openstaan voor andere ideeën, dat is de geest van de universiteit.”
Emilie en Lieven, student en alumnus diergeneeskunde
Emilie: “Ik ben van jongsaf heel vaak met dieren bezig geweest. Thuis hebben we ook paarden, koeien en een hond. Toch heb ik lang getwijfeld tussen rechten en dierengeneeskunde. Maar ik heb zeker geen spijt van mijn keuze. In het begin was het zwaar om door de cursussen te raken. Vanaf de master kwamen de stage en praktijk erbij en dan wist ik zeker dat ik juist had gekozen.”
Willen jullie later samen aan de slag?
Emilie: “De bedoeling is dat ik eerst wat ervaring opdoe. Eventueel in het buitenland om zoveel mogelijk te zien en te leren. Maar daarna zouden we wel gaan samenwerken.”
Was het vroeger beter om student te zijn?
Lieven: “Het is totaal anders, maar ik denk het wel. Wij moesten naar een telefoonhokje om naar huis te bellen. Afspreken was ter plaatse of door een briefje onder de deur van een kot steken. Maar volgens mij hadden we wel meer sociaal contact dan nu ondanks alle digitale mogelijkheden.”
Emilie: “Ik vind dat je het studentenleven niet kan vergelijken met elkaar. Het zijn volledig andere tijden. Ik zit niet in een studentenvereniging omdat ik al veel vrienden heb ik in Gent die ik ken vanuit het middelbaar. Als diergeneeskundestudenten zitten we ook allemaal dicht bij elkaar op kot in Merelbeke. Daardoor leer je elkaar veel sneller goed kennen. Samen koken of samen uitgaan, het kan beide.”
Lieven: “Ik stond minder in de keuken, maar onderhield mijn sociale contacten op café.”
Wie is de beste student van jullie beiden?
Lieven: “Normaalgezien duurt de opleiding 6 jaar, maar ik heb er 8 jaar over gedaan. In het begin van Emilie haar opleiding zijn we een weddenschap aangegaan omdat ze ervan overtuigd was dat het sneller dan mij zou afronden. Ze zit nu in haar laatste jaar en dit is het zevende jaar, dus ze mag zich deze zomer aan een vat verwachten.”
Wat zou je willen meegeven aan Emilie nu ze nog student is?
Lieven: “Geniet ervan. Het leven van een dierenarts is lastig, zeker in het begin. Ook mensenkennis is belangrijk om op te doen tijdens uw studentenleven en volgens mij is de beste plek om dat op te doen op café.” (lacht)
Lees ook
UGent'er voor het leven: waarom alumni van levensbelang zijn
Alumni spelen een niet te onderschatten rol in de werking van een universiteit. “De contacten zijn van groot belang, zowel op vlak van onderzoek, onderwijs, reputatie, talentmanagement,...”, vindt emeritus professor Kristiaan Versluys.
Zij keren terug naar de universiteit
Of je nu aan het begin of aan het einde van je loopbaan staat: bijleren kan altijd. Om op zoek te gaan naar ontbrekende puzzelstukken in je professionele kennis, of om dromen waar te maken na je pensioen. Inge en Charlotte vertellen het elk vanuit hun eigen perspectief.
Bestuurskunde en publiek management: één richting, meerdere wegen
Drie alumni blikken terug op hun opleiding en de richting die ze uiteindelijk uitgingen. Wat begon op dezelfde weg leidde naar andere oorden. Simon, Laure en Wouter studeerden alle drie bestuurskunde en publiek management.
Eén richting, meerdere wegen: criminologie
Wat begon op dezelfde weg leidde naar andere oorden. Ellen, Katrijn en Laurien studeerden criminologie, maar sloegen daarna elk hun eigen weg in.
