Marc Van Montagu, een van de grondleggers van de biotechnologie, schrijft een brief aan zijn 17-jarige zelf. Welke raad heeft hij voor de jonge Marc, die in oktober 1951 als knaap uit een Gentse arbeiderswijk zijn eerste stappen zet in de wetenschappelijke wereld?
Beste Marc,
Verder studeren of niet: die vraag heeft je nooit lang beziggehouden. Je krijgt van vader de kans om de stap te zetten. Niet vanzelfsprekend, nu ik erop terugblik. We zijn opgegroeid tussen de arbeiders uit de textielfabriek iets verderop. ’s Middags zie je ze vaak onder een stofwolk op de stoep zitten, met hun boterhammen. Studeer je niet, dan ga je naar ‘t fabriek.
En dan is er het inschrijvingsgeld. Studeren is niet goedkoop. 5.000 Belgische frank… Lenen is de enige optie, zeer tegen de zin van ons vader. Maar het zal lukken.
Nog niet zo lang geleden vroeg de apotheker uit de buurt: ‘Manneken, waarom heb jij die producten nodig?’ Toen je hem uitlegde dat je ze zou gebruiken in je zelfgemaakte labo op zolder, gierde hij het uit. De laatste jaren is je interesse voor scheikunde sterk gegroeid. Daar zit je leerkracht van het atheneum in Gent voor iets tussen. Hij liet je proeven van de organische scheikunde, op een moment dat nagenoeg niemand daarmee bezig was. Al zeker niet in onze contreien.
Het werd gezien als iets voor de toepassingen, niet voor serieus onderzoek. Vandaag denk ik daar helemaal anders over. Extracten maken van levende wezens, dat omschreven de Duitse handboeken in jouw tijd nog lacherig als ‘schmierchemie’ (slordige chemie, nvdr.). Maar jij bent geïntrigeerd door die organische scheikunde. En dus is chemie studeren eigenlijk je enige optie.
Het zal de opstap zijn naar biochemie. Daar ligt je toekomst. Tot op vandaag houdt het me in de ban en reis ik de wereld rond, om samen te werken met experts en bijzonder interessante mensen. De kennis die je vanaf nu zal opbouwen zal leiden tot de eerste succesvolle genetische modificatie van planten. Het zal het begin zijn van onze strijd voor de ecologie. En een strijd tegen misvattingen en foutieve informatie.
Maar eerst het grootste doel voor de komende vier jaar: zorgen dat je slaagt en afstudeert met minstens een onderscheiding. Het is een noodzakelijke stap om te doctoreren. En dat zal je willen doen. Je zal zoveel uitzonderlijke mensen ontmoeten die indruk op je maken, dat je zult popelen om aan de universiteit verder te gaan. En als je de namen ‘Jeff Schell’ en ‘Walter Fiers’ hoort, let dan extra goed op.
Ik raad je aan om je meteen bij zoveel mogelijk studentenverenigingen aan te sluiten. Op café gaan is te duur, maar de tonzittingen van de verenigingen zijn gratis. Het kost je enkel slaap. Thuiskomen ergens tussen middernacht en drie uur, en ‘s ochtends stipt om zeven uur aan de ontbijttafel, het zal pieken. Maar maak je geen zorgen, in sommige lessen zal je wat kunnen bijslapen.
Beste Marc, laat je verbazen door de dingen die je zal horen, zien en lezen en snuif zo veel mogelijk kennis op. Vergeet op hetzelfde moment ook niet te genieten. Er staat je een uitzonderlijke periode te wachten, manneken.
Hartelijk,
Marc
Lees ook
Steven Van Gucht schrijft een brief gericht aan zijn 18-jarige zelf
Steven Van Gucht schrijft een brief, gericht aan zijn 18-jarige zelf. Welke raad heeft hij voor de jongvolwassen Steven die twijfelt tussen geneeskunde en diergeneeskunde?
Lees ook
Zij keren terug naar de universiteit
Of je nu aan het begin of aan het einde van je loopbaan staat: bijleren kan altijd. Om op zoek te gaan naar ontbrekende puzzelstukken in je professionele kennis, of om dromen waar te maken na je pensioen. Inge en Charlotte vertellen het elk vanuit hun eigen perspectief.
Eén richting, meerdere wegen: bestuurskunde en publiek management
Drie alumni blikken terug op hun opleiding en de richting die ze uiteindelijk uitgingen. Wat begon op dezelfde weg leidde naar andere oorden. Simon, Laure en Wouter studeerden alle drie bestuurskunde en publiek management.
Eén richting, meerdere wegen: criminologie
Wat begon op dezelfde weg leidde naar andere oorden. Ellen, Katrijn en Laurien studeerden criminologie, maar sloegen daarna elk hun eigen weg in.
Serhat gaat van de UGent naar Harvard: “Ik wil gezondheidszorg bij mensen brengen die ervan uitgesloten zijn”
Serhat Yildirim (26) legde net zijn laatste examens in de geneeskunde af en daarna mag hij naar het prestigieuze Harvard. Hij werd er toegelaten voor de tweejarige master Global Health Delivery.
