Niet veel mensen kennen het: buikvlieskanker. Nochtans treft de ziekte, vooral als uitzaaiing van een andere kanker, heel wat patiënten. Helaas is het vaak te laat als je die diagnose krijgt: bestaande behandelingen slaan amper aan. Baanbrekend onderzoek van professor Wim Ceelen resulteert nu in nieuwe veelbelovende behandelingen. En dat dankzij de erfenis van een overleden patiënt.
Zes jaar geleden richtte die patiënt samen met professor Wim Ceelen, kankeronderzoeker en gastro-intestinaal chirurg, het Fonds Buikvlieskanker op, en dat met één doel: het fonds in zijn testament opnemen. “Schenkingen zijn voor ons zeer belangrijk. Als die zouden wegvallen, komen we voor bepaalde uitgaven in de problemen, en dan komt ons onderzoek in het gedrang”, vertelt Wim.
Bijzonder lage levensverwachting
Dat onderzoek is broodnodig: de levensverwachtingen bij buikvlieskanker zijn vandaag nog altijd bijzonder laag. Vaak is het een teken van vergevorderde kanker, en gaat het gepaard met uitzaaiingen. Dan bestaat er momenteel zelfs geen behandeling. Al komt daar, onder andere dankzij onderzoek van Wim, binnenkort verandering in.
Bij buikvlieskanker hechten tumorcellen zich op het buikvlies, een vlies dat de binnenkant van de buik, maar ook alle organen in de buikholte bekleedt, zoals de maag, darm, eierstokken of lever. Vaak komen die cellen daar terecht als uitzaaiing van andere tumoren in de buikholte.
Labo in testament
Bij een heel kleine groep patiënten ontstaat de kanker op het buikvlies zelf. Wim: “Dat noemen we mesothelioom of ‘asbestkanker’: het is vergelijkbaar met de vorm van longkanker die door asbest veroorzaakt wordt.” De patiënt die zijn erfenis aan de onderzoeksgroep van Wim schonk, leed aan deze vorm.
Zijn behandeling verliep in eerste instantie zeer goed. “Hij leefde zelfs een aantal jaren in goede gezondheid. Maar zijn ziekte begon zich op een bepaald moment opnieuw te ontwikkelen. Tot hij de strijd verloor.” Het was de uitdrukkelijke wens van de man om het onderzoek naar de ziekte te steunen. “Tijdens een van onze gesprekken vertelde hij me dat hij het labo in zijn testament zou opnemen”, vertelt Wim. “Om dat te kunnen doen, hebben we het Fonds Buikvlieskanker opgericht: een belangrijke stap voor het onderzoek naar de behandeling van de ziekte.”
Buikvlieskanker is vaak een uitzaaiing van een eerdere tumor. Deze CT-scan van een vrouwelijk bekken toont vochtophoping (blauw) ten gevolge van buikvlieskanker. Die is op zijn beurt het gevolg van een tumor op de eierstok (rood).
Dure publicaties
Wim legt het belang uit: “Meestal financieren organisaties als Stichting Tegen Kanker, Kom op Tegen Kanker, het IOF (Industrieel Onderzoeksfonds) of het FWO (Fonds voor Wetenschappelijk Onderzoek) die onderzoeken. “Met dat geld betalen we onze personeelskosten: die zijn natuurlijk noodzakelijk. Maar die financiering kan je niet voor zomaar alles inzetten. Daarom maken schenkingen echt het verschil, ook via een testament.”
Hij geeft het voorbeeld van wetenschappelijke publicaties. “Die zijn heel belangrijk: ze brengen de bal aan het rollen richting innovatieve behandelmethodes. Maar invloedrijke medische tijdschriften vragen daar al snel 3.500 of zelfs 10.000 euro voor. Met het fonds zijn we in staat onze studies te publiceren en zo onze onderzoeksresultaten wereldkundig te maken.”
Chemo vernevelen
Het laat de onderzoeksgroep van Wim toe voort te werken op de piste met chemoverneveling. Meestal komt buikvlieskanker voor als uitzaaiing van andere kankers. Zoals bij darmkanker, een van de meest voorkomende kankers. “Maar liefst 15% van de patiënten met darmkanker ontwikkelt buikvlieskanker”, aldus Wim. “Bij pancreaskanker is dat zelfs de helft. Mensen met uitzaaiingen op het buikvlies hebben die bovendien vaak ook op de longen of in de lever. Zij zijn eigenlijk niet meer te genezen.”
Voor die groep was er vroeger zelfs helemaal geen behandeling. Daar komt nu gelukkig verandering in. Wim: “Momenteel onderzoeken we behandelmethodes die de ziekte stabiliseren. We zien bijvoorbeeld veelbelovende resultaten bij pipac-behandelingen, waarbij we via een kijkoperatie de chemotherapie rechtstreeks in de buikholte vernevelen, als een aërosol.”
Nog altijd kunnen die behandelingen de ziekte niet genezen: ze blijven dus palliatief. “Maar we krijgen de kanker zo wél onder controle”, vertelt Wim. “We kunnen de levensduur en de levenskwaliteit verlengen, en maken er zo een chronische ziekte van. Dat is al een heel grote stap.”
Dure toestellen
Daarnaast zijn giften en testamenten essentieel om bijvoorbeeld onverwachte kosten te dekken. Kankeronderzoek vereist kwalitatief hoogtechnologisch, en dus duur, materiaal. Bij het pipac-onderzoek, bijvoorbeeld, gebruiken onderzoekers beelden van hogesnelheidscamera’s om te bestuderen hoe chemovernevelingen interageren met tumorweefsels. Wim: “Als een toestel defect is, moeten we dat onmiddellijk kunnen herstellen of vervangen. Anders komt ons onderzoek in gedrang. Die kosten lopen al snel op.”
Voor een ander onderzoek werkt zijn onderzoeksgroep met een gesofisticeerde MRI-scan: “We ontwikkelen een methode om de fysische eigenschappen van tumoren te meten”, legt hij uit. “Het is heel belangrijk om die te kennen. We weten bijvoorbeeld dat pancreastumoren heel hard en stijf zijn, en dat ze daardoor amper op chemotherapie reageren. Vroeger konden we die eigenschappen enkel kennen na een biopsie. Dankzij een dynamische contrast-MRI kan dat in de toekomst ook op een niet-invasieve manier. Dat is minder ingrijpend voor de patiënt, en we kunnen zo sneller en gerichter behandelen.”
Hoe dan ook: sinds de oprichting van het fonds krijgt de onderzoeksgroep meer en meer giften binnen, als een soort sneeuwbaleffect. Wim: “Daar zijn we heel dankbaar voor. Daardoor kunnen we de verschillende buikvliestumoren zoveel mogelijk proberen doorgronden en patiënten betere levenskansen bezorgen.”
Het onderzoek van professor Ceelen kreeg een duw in de rug door een schenking via een testament. Denk je eraan om UGent-onderzoek op eenzelfde manier te steunen?
Wim Ceelen voert als hoogleraar baanbrekend onderzoek aan de vakgroep Structuur en Herstel van de Mens en leidt het labo Experimentele Heelkunde. Daarnaast is hij als chirurg verbonden aan het UZ Gent. Zijn passie voor kankeronderzoek combineert hij met die voor literatuur. Hij schreef al een paper over de kankerdiagnose, operatie en doodsoorzaak van Ivan Turgenev.
Lees ook
Extra kansen voor jonge kankeronderzoekers
Kankeronderzoeker Celine Everaert ontwikkelt momenteel een belangrijke test die moet helpen kankerpatiënten beter te behandelen. Dat kan ze doen dankzij een beurs, die er kwam door giften en nalatenschappen.
Arnes engagement leeft verder in fonds voor kankeronderzoek
Hij was Chiroleider, OCMW-raadslid, regelmatig te vinden in het jeugdhuis van Ledegem en overal graag gezien. Maar in 2015 verloor Arne Lannoy op amper 23-jarige leeftijd de strijd tegen een hersentumor. Om de herinnering aan hem levendig te houden, richtte zijn familie in zijn naam een fonds op aan de UGent. Het doel is om onderzoek naar hersentumoren te steunen.
Witte vingers bij koud weer? Lastig, maar niet (altijd) zorgwekkend
Zo’n tien procent van de bevolking heeft er last van: spierwitte vingers als het koud is. Soms enkel de vingertoppen, bij anderen slechts bepaalde vingers. Gelukkig is het (in de meeste gevallen) niets om je zorgen over te maken.
Uitzonderlijke internationale erkenning voor Marleen Temmerman
Een wereldautoriteit is Marleen Temmerman al langer dankzij haar onverzettelijke strijd voor vrouwenrechten en -gezondheid. Nu komt daar een extra erkenning bij als kersvers lid van de National Academy of Medicine. En dat als eerste Belgische vrouw ooit.
