Tien jaar geleden besliste Rita Carron om de UGent op te nemen in haar testament. Een beslissing waar ze nog geen seconde spijt van heeft gehad. Haar band met de UGent is sterk. Ze is twee keer per week aan de slag als vrijwilliger in de Plantentuin, waar ze zich verdiept in de biologie, haar levenslange passie.
“Planten zijn de grond van alles. Mensen snappen soms niet hoe onderzoekers hun levenswerk kunnen maken van onderzoek naar mossen. Ik snap dat wel. Zelfs het kleinste mosje kan van belang zijn.”
“Na het secundair, in 1968, ben ik gestart met de opleiding biologie aan de UGent. Door persoonlijke omstandigheden ben ik ermee gestopt. Na een ietwat hobbelig professioneel parcours keerde ik uiteindelijk terug naar mijn eerste intellectuele liefde, ik kon het niet loslaten. Op mijn 55ste schreef ik me voor de tweede keer in als voltijds student biologie. Dat ik indertijd die studie had stopgezet was het enige waar ik ooit spijt van heb gehad.”
“Die eerste lessen voelden als thuiskomen. De sfeer onder de studenten was fantastisch. Die keken er helemaal niet raar van op dat ik daar rond liep, ik was gewoon een van hen. Ik had de tijd van mijn leven. Tegelijk was het enorm zwaar. Halverwege mijn tweede jaar besefte ik dat ik mezelf nu wel bewezen had. Ik kon dit intellectueel aan. Toch ben ik toen gestopt omdat het te uitputtend was.”
Legaat makkelijker te regelen dan je denkt
Rustig aan doen staat niet in haar woordenboek. “Ik ben in de Plantentuin gebleven als vrijwilliger. Al bijna twintig jaar ondertussen. En nog altijd met veel plezier. Twee keer per week kom ik langs voor een halve dag. Dit vrijwilligerswerk houdt mijn geest scherp. Vaak kom ik zaken tegen die ik niet ken en dan verdiep ik me hier verder in. Ik blijf studeren, ik heb daar nood aan.”
Vrijwilligerswerk is één ding, beslissen om de UGent op te nemen in je testament, is een ander. Voor Rita was het een logische beslissing. “Ik heb geen kinderen. Ik heb twee dingen die me dierbaar zijn: een goede vriendin en de wetenschap. Aan beide wil ik iets nalaten. De UGent opnemen in mijn testament was makkelijk te regelen. De medewerkers van het Universiteitsfonds hielpen met de juiste bewoordingen en de voorwaarden voor het legaat. Het stelt mij gerust dat ik weet wat er na mijn dood met mijn erfenis gebeurt.”
De drive van Marie-Stéphanie
Het geld van Rita zal voor een heel specifiek doeleinde worden ingezet. “Ik wil studenten van de faculteit Wetenschappen ondersteunen die in het buitenland onderzoek willen doen, want een beurs dekt niet altijd alle kosten. Dat dit kan helpen heb ik gemerkt toen ik hier studeerde. Een van mijn medestudenten, Marie-Stéphanie, wilde in Centraal-Amerika onderzoek doen. Zij had een ongelooflijk grote drive, maar veel te weinig middelen. Ik heb haar toen financieel geholpen om haar onderzoek mee te helpen realiseren. Af en toe hebben we nog contact. Ze woont er nu en heeft me al regelmatig uitgenodigd (lacht).”
Lees ook
Biedt stoelgang een behandeling voor parkinson?
Een recente studie naar de ziekte van Parkinson toont aan dat een stoelgangtransplantatie een waardevolle nieuwe behandeling kan zijn. “Het biedt een potentieel veilige, doeltreffende en kostenefficiënte manier om de symptomen en de levenskwaliteit van miljoenen mensen te verbeteren. Een ‘bacteriepil’ zou de stoelgangtransplantatie misschien wel vervangen. Maar er is meer onderzoek nodig.”
De (onmogelijke) zoektocht naar de waarheid in het GUM
De waarheid is niet altijd zwart-wit. Iets is niet altijd waar of onwaar. Of is ook die stelling onwaar? De expo 'Wonderkamer van de WAARHEID' van GUM & Plantentuin (Gents Universiteitsmuseum) gaat dieper in op de complexiteit van waarheid.
Erfenis voor meer vrouwelijke wetenschappers
Vrouwen ontwikkelen en ontdekken al eeuwen baanbrekende dingen. Toch krijgen zij daar amper erkenning voor. Dat moet anders, vond een anonieme vrouwelijke wetenschapper. Ze schonk een deel van haar erfenis aan de onderzoeksgroep van professor Frank Verstraete met als doel vernieuwend onderzoek door vrouwen te stimuleren.
Een hart voor dieren en een olifantenvel: medewerkers van de Dierenkliniek over hun job
“Als ik een dier kan helpen beter te worden en het terug kan geven aan het baasje, is mijn dag goed”, klinkt het bij dierenartsassistente Stephanie Stockman en studente diergeneeskunde Fleur Manssens. “Maar het loopt niet altijd vrolijk af.”
