Een half jaar geleden hakte Anja Peumans de knoop door: ze paste haar testament aan, waardoor een deel van haar erfenis naar de dierenkliniek van de UGent gaat. “Ik voelde een last van mijn schouders vallen. Eindelijk, dacht ik. Nu kan ik mijn droom waarmaken als ik er niet meer ben.”
Nochtans is daar nog lang geen sprake van: Anja is een gezonde en springlevende vijftiger. “Ik weet dat de meeste van mijn leeftijdsgenoten nog niet denken aan hun testament. Maar ik ben alleenstaande, heb geen kinderen. Dan ben je daar toch iets meer mee bezig.” Dat zij, als Limburgse, de dierenkliniek van de UGent opnam in haar testament is allesbehalve toevallig. Want daar hebben ze het leven van haar oudste hond gered.
UGent-dierenkliniek als laatste strohalm
Het is intussen ongeveer een jaar geleden dat Miep, een stoere westie - of West Highland High terrier - van elf, na jaren hartmedicatie, haar doodvonnis kreeg. “We kunnen niets meer voor haar doen”, klonk het bij Anja’s lokale dierenarts.
Daar kon Anja zich niet zomaar bij neerleggen. Als laatste strohalm reed ze met haar hond naar de dierenkliniek van de UGent. Dat ze daarvoor naar de andere kant van Vlaanderen moest rijden, kon haar weinig schelen. “Mijn hondjes zijn mijn kinderen. Ik heb alles voor hen over.”
Over waar ze daarvoor kon aankloppen, hoefde Anja niet te twijfelen. “Ik ben opgegroeid op een boerderij. Als er iets was met de kalfjes, gingen mijn ouders naar de UGent-dierenkliniek. Zonder de kliniek was de westie van een vriendin er niet meer, die had iets aan haar nieren. En dan is er mijn collega, die met haar hond dertien verschillende dierenartsen bezocht, maar alleen de Gentse artsen konden haar hond behandelen voor epilepsie. Iedereen weet dat je daar moet zijn als er iets ernstigs is met je dier.”
Kwaliteit kost geld
Ook voor Miep maakte de consultatie het verschil. Van een nakende dood was helemaal geen sprake. “Ze ontdekten dat Mieps hart niets mankeerde en dat ze dus al jaren de verkeerde behandeling kreeg”, vertelt Anja. Miep was gezond, ze had enkel last van ouderdomskwaaltjes en was dus helemaal niet uitbehandeld.
“Iedereen in de dierenkliniek was erg professioneel en correct. Ze namen hun tijd voor mij en Miep. Ik was er best van onder de indruk. Tegelijkertijd besefte ik: die kwaliteit kost geld. De kwalitatieve onderzoeksmaterialen en het toponderzoek waarmee ze dieren redden: het is allemaal duur. Daar wilde ik graag aan bijdragen.”
Het is iets wat Anja al langer bezighield. “Al mijn hele leven houd ik van dieren. Mijn hondjes zijn alles voor mij. Maar eigenlijk zitten alle dieren in mijn hart. Daarom zet ik me in voor goede doelen om dieren te helpen, sponsor ik dierenasielen… Ik zou echt al mijn geld geven om hen een beter leven te geven.”
Testament via de dienst fondsenwerving van de UGent
Alleen: ze heeft haar geld natuurlijk nu nog nodig om zelf te leven. “Daarom dacht ik vooruit: ik zou mijn erfenis schenken aan een beter leven voor dieren.” Omdat ze zo onder de indruk was van de professionaliteit van de dierenkliniek, kwam ze al snel bij Terry en Elien van de dienst fondsenwerving van de UGent terecht. “Het mooie is dat ik helemaal zelf kon kiezen waar mijn geld naartoe ging: een deel gaat nu niet alleen naar een dierenasiel, maar ook naar de dierenkliniek. Dat staat zo beschreven in mijn testament. Als ik er niet meer ben, red ik dierenlevens. Hoe mooi is dat!”
Terry en Elien hielpen haar met alle praktische overwegingen. Anja glimlacht: “Ik hoefde alleen maar te zeggen wat ik wil, verder regelden zij alles. Ik kreeg een kant-en-klaar testamentontwerp, helemaal volgens mijn persoonlijke wensen. Daarmee kon ik rechtstreeks naar de notaris.”
“En weet je wat het leukste van alles is?”, voegt ze er enthousiast aan toe. “Ik stelde een watervalsysteem op van mensen uit mijn netwerk die mijn hondjes opvangen als ik er niet meer ben. En als dat niet mogelijk is, zoekt de dierenkliniek zélf naar een passend opvanggezin. Ook dat heb ik opgenomen in mijn testament. Nu ben ik helemaal gerust!”
Lees ook
Hoe een leerstoel scholieren helpt bij het kiezen van de juiste studierichting
In het secundair onderwijs veranderen elk jaar 18.000 leerlingen van studierichting na een verkeerde keuze. Wat als we kinderen en jongeren kunnen helpen een betere studiekeuze te maken?
Een beter leven voor patiënten dankzij Fonds Diabetesonderzoek
Diabetes heeft misschien niet meteen het label van ernstige ziekte, toch is de impact ervan niet te onderschatten. Om het leven van patiënten te verbeteren, richtten professor Bruno Lapauw en professor Guy T’Sjoen het Fonds Diabetesonderzoek op.
Ligt de oorzaak van parkinson in onze darmen? “Meer onderzoek nodig, maar dat vraagt middelen”
Er zijn naar schatting 35.000 parkinsonpatiënten in ons land. Professoren Roosmarijn Vandenbroucke en Patrick Santens zoeken via hun onderzoek naar meer kennis over de ziekte. “Maar dat vraagt bijzonder veel middelen, die er vaak niet zijn”, klinkt het.
In het verlies van haar zoon vond Carla de kracht om hersentumorenonderzoek te steunen
Twaalf jaar geleden verloor ze haar zoon Luka, na een oneerlijke strijd tegen een hersentumor. Vandaag kan Carla Van Caeneghem zeggen dat ze uit dat harde verlies de kracht heeft geput om anderen te helpen.
