Catherine De Bolle schrijft een brief gericht aan haar 18-jarige zelf

Catherine De Bolle, het hoofd van het Europese samenwerkingsverband van politiediensten Europol, schrijft een brief aan haar 18-jarige zelf. Ze studeerde in 1993 af aan de UGent als jurist. Welke raad heeft ze voor zichzelf, op een moment dat ze haar droom van de politieopleiding moet opbergen en met volle overgave voor rechten kiest?

Dag Catherine,

Drie maanden vakantie en dan richting Gent. Jammer genoeg niet voor de politieopleiding, want je bent te klein. Maar je hebt geluk. De aanwervingsvoorwaarden voor wat bij jou nog de rijkswacht heet, zullen wijzigen. Nog even geduld. En ondertussen ga je voor rechten, daar heb je niet over moeten twijfelen. Mensen helpen, recht doen en vechten tegen onrechtvaardigheid, daar draait het om.

Ik kan je weinig advies geven over wat je anders zou moeten doen, want over het algemeen zijn mijn herinneringen positief en ben ik blij met de keuzes die ik gemaakt heb. Er is één iets waarvan ik nog altijd spijt heb: ik ging nooit op Erasmus. Kijk verder dan de grenzen van je opleiding. En neem bij de taalcursussen die je zal volgen er zeker ook Spaans bij. Het is een belangrijke taal in Europa en de wereld.

Doe de dingen waarin je echt gelooft. Kies voor de opties die je echt graag doet en verdiep je daarin. Ze zullen je afraden om strafrecht te volgen, want daar zou geen toekomst in zitten. Maar geloof in je dromen en in jezelf. Ik kan alleen maar zeggen dat ik heel blij ben dat ik jurist ben. Het is in mijn job soms iets gemakkelijker om te begrijpen waarom bepaalde juridische wegen bewandeld moeten worden. Bovendien is het belangrijk met een kritische blik juridische evoluties te bekijken, toe te passen en te evalueren.

Studeren is een kans die de samenleving je geeft. Het vergt veel van jezelf, maar je krijgt er ook veel voor terug. Je krijgt de mogelijkheden om je talenten te ontplooien. Je moet de kansen nemen die je geboden worden. Dat zal je ook doen, met veel inzet. Zeker het eerste en derde jaar, dat zijn de cruciale jaren. Het vijfde jaar wordt een uitdaging. Als de challenges er een beetje uit zijn, is het moeilijker om met evenveel energie door te gaan.

Panikeer niet bij je examen geschiedenis in de eerste kandidatuur. Het schriftelijk zal misgaan. En dat bij een van je eerste universitaire examens. Je zult je afvragen of je wel de juiste studiemethode hebt, of je de achterliggende literatuur genoeg doorgenomen hebt. Maar het mondeling zal wel goed verlopen, genoeg voor een vrijstelling. Laat je niet afschrikken door momenten in een examenperiode die een beetje minder zijn. Het zal altijd wel eens minder zijn. Als student zal je het soms dramatischer zien dan het is. Die tegenslag ondermijnt echt niet de rest van je carrière. Uit tegenslagen moet je leren.

Achteraf bekeken is dat universitair diploma een enorme verrijking geweest. Ik heb er enorm veel kennis door opgedaan, ben de samenleving anders gaan bekijken, bewuster gaan leven en heb er goede vrienden aan overgehouden. Je zult les krijgen van heel boeiende proffen. Als student worden ze je grote voorbeelden, nu zijn het mensen op wie ik nog altijd kan vertrouwen. Gert Vermeulen bijvoorbeeld, over internationaal en Europees recht en dataprotectie, een zeer inspirerende man. Of André Alen, uit wiens lezingen over het Europees Verdrag voor de Rechten van de Mens ik nog altijd de belangrijkste passages uit het hoofd ken.

En natuurlijk Brice (De Ruyver)… zijn foto staat hier nog altijd op mijn bureau.

Catherine, als ik je nog één iets mag meegeven: alles komt goed. Je begint aan een universitaire opleiding, je bent bevoorrecht. Het is aan ons om iets terug te geven aan de samenleving.

Lieve groeten,

Catherine