Het bijzondere en bevreemdende jaar 2020 nadert zijn einde. Tijd voor een stand van zaken. Het lot koos 20 mensen met een band met de UGent. Zij vertellen wat 2020 voor hen betekende, wat ze meenemen naar volgend jaar en vooral: hun hoop voor 2021.
Professor Patrick Segers studeerde aan de UGent en keerde na een korte passage in Nederland terug naar Gent. Nu is hij professor aan de faculteit Ingenieurswetenschappen en Architectuur waar hij naast zijn onderzoek en onderwijs ook voorzitter is van de opleidingscommissie biomedische ingenieurstechnieken, een richting die volgens hem perfect is voor studenten die twijfelen tussen geneeskunde of burgerlijk ingenieur.
Wat betekende 2020 voor jou?
“Het was een zwaar en lastig jaar, zoals dat voor iedereen was. Als voorzitter van de opleidingscommissie van de biomedische ingenieurstechnieken heb ik het gevoel dat ik voortdurend brandjes heb geblust. Ik werd meer een soort van crisismanager. Iedereen heeft keihard zijn best gedaan want we moesten erdoor, maar het was heftig.”
Wat heb je dit jaar bereikt?
“Ik ben fier dat de opleiding ‘biomedische ingenieurstechnieken’ steeds aantrekkelijker wordt. Daar werken we al lang aan, maar het begint z’n vruchten af te werpen. Vooral vrouwelijke studenten vinden moeilijk de weg naar de opleiding burgerlijk ingenieur. Dankzij de combinatie met het biomedische luik, trekken we toch meer vrouwelijke studenten. Dat is mooi om te zien.”
Het voorbije jaar was ongewoon, maar ook een jaar boordevol warmte. We steunden elkaar en deelden lief en leed. Dit is jouw kans om iedereen te bedanken die voor jou klaar stond. Niet zomaar, maar met jouw beste wensen virtueel geprojecteerd op de Boekentoren.
Wat heb je geleerd dit jaar?
“Ik had helaas geen tijd om te puzzelen of om plots te leren breien, als dat is wat je bedoelt (lacht). Ik heb wel mijn eigen omgeving beter leren kennen en ik wandel nu vaker. Vroeger zou ik nooit een wandeling maken die langer is dan vijf kilometer. Nu begin ik er niet aan als het korter is. Ik ontdekte ook een nieuwe manier van reizen die veel kleinschaliger en dichter bij huis is. Ik ging met de fiets op vakantie in eigen land en heb samen met mijn familie Brugge, Veurne, Kortrijk, … ontdekt. Dat is zeker voor herhaling vatbaar.”
Hoe was het thuiswerken?
“Ik val binnen de categorie van mensen die niet mogen klagen. Ik woon op het platteland in het rustige Lede, heb een tuin, mijn kinderen zijn groot en trekken hun plan. Het enige wat ik lastiger vind, is dat de grens tussen privé en werk nu helemaal onbestaande is door dat thuiswerk.”
Wat neem je mee naar 2021?
“Ik ben blij dat we dit jaar hebben ingezet op online onderwijs en ik hoop dat er in de toekomst nog verder in geïnvesteerd wordt. Ik denk dat het een vaste waarde kan worden in ons onderwijs. Niet het enige, zoals dat nu het geval is, maar wel een onderdeel. Daar kunnen we veel uit leren.”
Wie is jouw strafste UGent’er?
“Daar moet ik geen twee keer over nadenken: onze onderwijsdirecteur Hennie De Schepper. Zij geeft wiskunde aan héél veel studenten en heeft daarnaast fantastisch werk geleverd aan onze faculteit. Alle beslissingen, verstrengingen en veranderingen heeft zij in goede banen geleid in een bijzonder moeilijke periode. Ik wil haar daarvoor graag bedanken. Daarnaast hebben ook onze logistieke diensten fantastisch werk geleverd. Dankzij hen konden we plots massaal thuiswerken en bleef er toch een zekere dynamiek binnen het grote UGent-team.”
Stel dat je kunt terugreizen naar 1 januari 2020. Wat zou je doen?
“(lacht) Oei, dat is een moeilijke vraag, want je weet natuurlijk wat er gebeurd is. Alle gekheid op een stokje: ik denk dat ik mijn oom zou waarschuwen. Hij is gestorven aan het virus en ik zou hem zeggen: ga dat laatste pintje op café niet pakken. Daar heeft hij het virus mogelijk opgedaan. Het is een tricky virus.”
Wat hoop je voor 2021?
“Ik hoop, net als iedereen vermoed ik, dat we kunnen terugkeren naar de normaliteit. Dat ik weer naar het buitenland kan voor congressen, weer een praatje kan slaan met collega’s in de gang en dat we weer studenten mogen ontvangen op de campus. Vooral zij zijn het slachtoffer. De fijnste tijd van hun leven wordt hen nu grotendeels ‘ontnomen’. Bij mij in de buurt woont een student die in z’n eerste jaar hoger onderwijs zit en werkelijk niemand van zijn richting kent. De impact daarvan moet gigantisch zijn. Er wordt veel kritiek gegeven op studenten, zeker in deze tijden, maar ik vind dat ze meer respect verdienen voor hun inspanningen.”
Het lot koos 20 mensen met een band met de UGent. Zij vertellen wat 2020 voor hen betekende, wat ze meenemen naar volgend jaar en vooral: hun hoop voor 2021.
Lees ook
UGent'er voor het leven: waarom alumni van levensbelang zijn
Alumni spelen een niet te onderschatten rol in de werking van een universiteit. “De contacten zijn van groot belang, zowel op vlak van onderzoek, onderwijs, reputatie, talentmanagement,...”, vindt emeritus professor Kristiaan Versluys.
Zij keren terug naar de universiteit
Of je nu aan het begin of aan het einde van je loopbaan staat: bijleren kan altijd. Om op zoek te gaan naar ontbrekende puzzelstukken in je professionele kennis, of om dromen waar te maken na je pensioen. Inge en Charlotte vertellen het elk vanuit hun eigen perspectief.
Bestuurskunde en publiek management: één richting, meerdere wegen
Drie alumni blikken terug op hun opleiding en de richting die ze uiteindelijk uitgingen. Wat begon op dezelfde weg leidde naar andere oorden. Simon, Laure en Wouter studeerden alle drie bestuurskunde en publiek management.
Criminologie: één richting, meerdere wegen
Wat begon op dezelfde weg leidde naar andere oorden. Ellen, Katrijn en Laurien studeerden criminologie, maar sloegen daarna elk hun eigen weg in.
