Het personeel van het UZ Gent zag het aantal patiënten de afgelopen weken sterk toenemen. Na een oproep van het universitair ziekenhuis, sprongen heel wat studenten bij. Deze vier studenten leggen uit waarom.
Julie De Clercq, 1e master geneeskunde: “Het is intens, maar we staan er niet alleen voor”
“Ik help enkele dagen per week op de dienst Longziekten. Ik had toch wel best wat stress, zeker omdat ik gestart ben met drie nachtshiften. Ik moet patiënten monitoren: hun saturaties, hartslag en bloeddruk in de gaten houden. En uiteraard verpleegkundigen of een arts verwittigen als er iets fout loopt. Dat is intens, maar ik stond er zeker niet alleen voor. Het is wel confronterend om te zien hoe snel iemand zijn toestand kan verslechteren. Ik wist wel dat de situatie erg was, maar het komt toch binnen als je daar staat. Ik vind het dan ook maar de normaalste zaak van de wereld om te helpen. Het is onze plicht als studenten geneeskunde.”
Tim Ailliet, 2e master geneeskunde: “Ik heb niet lang moeten nadenken”
“Ik heb niet lang moeten nadenken toen ik de oproep las. Ik was zelf al op zoek naar een manier om te helpen. Ik sta nu enkele uren per week op de dienst Algemene inwendige aandoeningen en ik neem vooral testen af bij UZ-personeel. Ik had al een beetje ervaring door mijn stage in het UZ vorig academiejaar, maar ik ben toch blij dat we goed begeleid worden, zeker de eerste dagen. Ook vanuit de opleiding zelf krijgen we steun. Onze proffen verzekerden ons dat het al dan niet aanmelden als vrijwilliger geen impact heeft op een specialisatie in de toekomst. Een positieve boodschap in deze toch wel competitieve opleiding. We doen dit omdat we willen helpen, niet met de hoop op goede connecties voor later.”
Andrea Dehaene, 1e master geneeskunde: “Interessante ervaring, ondanks de omstandigheden”
“Ik heb geen seconde getwijfeld om mij aan te melden. Er zijn veel diensten die extra handen kunnen gebruiken. Ik spring twee dagen per week bij op de dienst Algemene inwendige ziekten. Ik test medewerkers en reizigers die (nog) geen symptomen vertonen. Ik word dus niet geconfronteerd met de patiënten op Intensieve zorg, daarvoor heb ik niet voldoende ervaring. Het heeft me wel doen nadenken over hoe iemand besmet geraakt. Het is een heel interessante ervaring, ondanks de omstandigheden. Ik ben blij dat ik mijn steentje kan bijdragen.”
Febe Magherman, 1e master geneeskunde: “Dankbaar dat we mogen helpen”
“Onze kijkstage vorig academiejaar is door corona afgelast. Toen we de kans kregen om via deze oproep toch wat praktijkervaring op te doen, ben ik daar op ingegaan. Ik help mee op de Spoed, waar ik voornamelijk de verpleegkundigen ondersteun en medewerkers test. Ik ben dankbaar dat we deze kans krijgen en dat we op die manier kunnen helpen. Het is zelfs een voordeel dat onze lessen nu online zijn, zo valt de studie makkelijker te combineren met ons werk in het UZ.”
Lees ook
UGent-virologen leveren strijd tegen virussen in nieuw onderzoeksgebouw
Professor Xavier Saelens en zijn team werken elke dag aan nieuwe en verbeterde vaccins en geneesmiddelen tegen griep- en coronavirussen. Dat doen ze vanaf nu in een nieuw onderzoeksgebouw. “Ons uiteindelijke doel: zieke mensen helpen.”
Gedaan met stokjes in de neus? Eenvoudige corona-ademtest in de maak
Een coronatest die even snel en makkelijk is als een ademtest bij een alcoholcontrole: binnenkort is het mogelijk. Onderzoekers van imec-MICT-UGent bouwden mee aan een gebruiksvriendelijk toestel dat tegen de zomer in gebruik kan zijn.
Schuilt in ieder van ons een complotdenker?
Er lijkt een hoogconjunctuur voor complotdenken aan de gang te zijn. Zo’n nieuwe ziekte die uit het niets opduikt, met zoveel doden als gevolg? Dat moét wel een samenzwering zijn, aldus velen. Het internet werd en wordt dan ook overspoeld met allerlei complottheorieën. Dat brengt ons tot de vraag: waarom geloven mensen in de meest onwaarschijnlijke verhalen en waarom vinden we dat een probleem?
Twee buitenlandse doctoraatsstudenten over hun ervaring met de lockdown in Gent
Doctoraatsstudenten Elaheh Niazi uit Iran en David Gleerup uit Denemarken arriveerden rond de start van de tweede lockdown in Gent. Ze zijn hier ondertussen enkele maanden, maar veel hebben ze nog niet gezien van de stad of zelfs van de collega’s.
