Hoe zien redders dat iemand verdrinkt?

Zwemmen

Een hevig zwaaiende drenkeling die voortdurend kopje onder gaat en om hulp roept. Zo ziet het eruit als iemand verdrinkt. Tenminste, zo is dat in films. Helaas: in het echte leven blijkt het voor redders aan zee of aan een zwembad veel moeilijker om een drenkeling te spotten. Hoe komt dat en kunnen ze beter worden getraind?

“Een zwemmer in nood is in staat om de aandacht van omstanders te trekken. Maar iemand die verdrinkt, roept niet om hulp”, vertelt UGent-onderzoeker Pieter Vansteenkiste (vakgroep Beweging- en Sportwetenschappen). In zijn onderzoek neemt hij het kijkgedrag van redders onder de loep: hoe ze de zone scannen en hoe snel ze afgeleid zijn. Want het is levensbelangrijk dat zij drenkelingen razendsnel herkennen.

Hoe je een drenkeling herkent

Soms komen mensen plots in ademnood. Kinderen die in het ondiepe terecht gekomen zijn of volwassenen die plots te uitgeput zijn. “Ze spartelen in het water, maar hebben te weinig zuurstof om te roepen”, verduidelijkt Pieter. “We noemen ze de actieve verdrinkers, en ze reageren met wat we noemen een instinctive drowning response.” Deze fase duurt niet lang: als een kind verdrinkt, duurt het gemiddeld amper 20 tot 60 seconden vooraleer het kopje onder gaat.

Maar er zijn ook mensen die eerst bewusteloos raken en dan verdrinken. Ze kregen bijvoorbeeld een hartaanval of een beroerte, ze hielden hun adem te lang in tijdens een spel of stootten hun hoofd tegen de bodem van een zwembad tijdens het duiken. Pieter: “Als je niet weet waar je naar op zoek bent, herken je hen niet. Ze drijven beweegloos aan het wateroppervlak, met hun gezicht naar de bodem gericht. We noemen ze de passieve verdrinkers.”

Kijken ervaren redders anders naar gevaar?

Mensen in nood in het water zijn met andere woorden niet makkelijk te spotten. Zeker niet als je niet weet waarnaar je op zoek bent. Ervaren redders weten dat wél, en dat blijkt uit hun kijkgedrag: Pieter Vansteenkiste ontdekte dat ze op een andere manier naar zwemzones kijken. “Wij hebben gemeten hoe lang en naar waar redders precies kijken.” Dat deden Pieter en zijn collega’s met een Eye Tracker - een toestel, gemonteerd aan de binnenkant van een bril, dat de beweging van de oogballen meet.

Levensbelangrijk onderzoek

Pieter en zijn collega’s onderzochten zeven ervaren en negen onervaren strandredders. “Dankzij de Eye Tracker konden we achterhalen naar waar ze precies keken terwijl ze hun zone bewaakten. Wat bleek? Ze kijken wel naar dezelfde zones, maar de manier waarop ze dat doen verschilt.”

Ervaren redders kijken iets meer naar de zee, en vooral: ze fixeren hun ogen langer op potentieel gevaarlijke zones. “Minder ervaren redders kijken vluchtiger rond. Dat komt omdat ze minder goed weten waarnaar ze moeten kijken”, verklaart Pieter. “Ervaren redders passen bovendien een meer variabel scanpatroon toe.” Dat laatste is heel belangrijk: met een vast kijkpatroon is de kans groter dat je een onverwacht probleem over het hoofd ziet. Pieter: “We noemen dat ‘inattentional blindness’, en zien het bijvoorbeeld ook bij kinderen in het verkeer.”

Het onderzoek naar kijkgedrag is levensbelangrijk voor de training van redders, vindt Pieter. “Het betekent dat je hersenen kan trainen om gevaar te herkennen. Als redders tijdens hun opleiding meer beelden van actieve en passieve verdrinkers zouden zien, kunnen ze gevaar beter herkennen.”

“Minder ervaren redders kijken vluchtiger rond. Dat komt omdat ze minder goed weten waarnaar ze moeten kijken."
Pieter Vansteenkiste
67-33
Meer weten over de zomer?

Onze onderzoekers delen hun kennis over enkele zomerse thema’s. Lees over zonnecrème, aanschuiven in festivalrijen, hoe je de zomer doorkomt zonder zweetgeur en veel meer.

Lees ook

Hoe nieuwe hockeybal duizenden liter water per wedstrijd bespaart

Jaarlijks zijn er miljoenen liter water nodig om op één bewaterd hockeyveld te spelen. Dat maakt de sport duur, niet duurzaam en ontoegankelijk. Een uitdaging voor professor Dagmar D’hooge en zijn team van de faculteit Ingenieurswetenschappen en Architectuur.

Hockeybal
view

Gentse onderzoeker kritisch voor de sportgokindustrie: “Gokken op sport houdt veel risico’s in, maar werd lang sterk genormaliseerd”

Elke week gokken 576.493 Belgen minstens één keer online. Bram Constandt, professor Sportmanagement, bestudeert de impact van gokreclame op consumenten die inzetten op sportweddenschappen. De resultaten van het onderzoek stoffeerden mee het Koninklijk Besluit dat gokreclames grotendeels verbiedt sinds 1 juli 2023.

Bram Constandt
view

Waarom een sportapp ook demotiverend kan werken

In topsport is het al helemaal ingeburgerd, maar ook amateursporters gebruiken steeds vaker technologie om hun sportprestaties te verbeteren of om blessures te voorkomen. Sporttechnologie zit overal, maar er zijn valkuilen.

Sport
view

Kan je rijk worden door te gokken op sportwedstrijden?

Denk je dat je na het WK eindelijk dat zwembad in je tuin kan aanleggen dankzij enkele weldoordachte gokjes op de juiste matchen? Of is de kans groter dat je je huis moet verkopen na wat sportgokjes te veel?

Sportgokken
view