Nina Mouton schrijft een brief gericht aan haar 18-jarige zelf

Nina Mouton schrijft een brief aan haar 18-jarige zelf. Welke raad heeft ze voor de jonge Nina uit Lokeren die haar eerste stappen zet richting professionele leven waarin ze zich zal ontpoppen als auteur, spreker en voorvechter van zelfzorg en mild ouderschap?

Liefste Nina,

Hoe gaat het? Ik ben jou, maar dan dubbel zo oud. En niet meer dezelfde persoon als jij nu bent. Zelfverzekerder, succesvol en liever voor onszelf. Dat wordt een heel traject, maar die mildheid zal een grote rol spelen in je persoonlijke én professionele leven.

Een paar jaar geleden koos je voor menswetenschappen omdat je zo geïntrigeerd raakte door menselijk gedrag. Het werd ‘de vuilnisbak van het ASO’ genoemd, maar die opmerkingen lieten ons toen al koud. Je wil in de eerste plaats iets doen voor mensen. Vroeger wilde je verpleegkundige worden om kinderen te verzorgen. Of kapster. Het wordt geen van beide, maar mensen helpen zal de rode draad blijven.

Dat je nu voor psychologie aan de UGent kiest, was een no brainer. Je voelt je volwassen (meer dan nu) en zeker van je stuk. Voor mensen uit je omgeving ligt dat anders. ‘Te hoog gegrepen’, ‘een richting zonder toekomst’ en ‘ze plaveien de straten met psychologen’; je hebt het allemaal gehoord. Het zal je alleen maar meer stimuleren om er voluit voor te gaan.

Al is er natuurlijk de schrik dat het je niet zal lukken. Simpel wordt het zeker niet. Maar het komt goed, want je bent duidelijk gemotiveerd. Terwijl anderen een paar weken voor de examens beginnen blokken, zal jij al vanaf week één met je neus in de boeken zitten.

Daarom zeg ik nu: vergeet niet te genieten onderweg. En nee, dat betekent niet dat je per se naar de Overpoort moet zoals je leeftijdsgenoten. Ook van naar ‘Temptation Island’ te kijken met vrienden, kan je genieten. Doe meer van wat je gelukkig maakt.

De kennis die je zal opdoen tijdens je opleiding, zal ons voor altijd blijven inspireren. De interessante colleges en vernieuwende inzichten van professor Paul Verhaeghe over psychoanalyse en de begeesterende lessen van professor Ann Buysse, die je anekdotisch meeneemt in haar vakgebied, zal je niet snel vergeten. Haar colleges zullen je trouwens overtuigen om je verder te verdiepen in relatie- en gezinstherapie. Ze doet je inzien dat je een persoon niet los kan zien van de context van die persoon, een grote eye opener.

Toch zullen we ergens op onze honger blijven zitten. De thema’s die me nu bezighouden kwamen toen nog niet echt aan bod. Integendeel, wat je leerde tijdens je opleiding over straffen en belonen zal niet werken bij je eigen kinderen of bij je cliënten. Daarom zoek je je eigen weg, je eigen theorie: mild ouderschap. Het zal je nu nog niets zeggen, maar dat komt wel. Uiteindelijk zal het als een verademing aanvoelen.

Die eigen weg brengt me bij een ander belangrijk punt. Ik weet dat je lang dacht dat je niet zo creatief was. Toch niet in dezelfde betekenis als vader, de beeldhouwer, je moeder, de fotografe en je zus, de illustratrice. Maar geloof me, je bent wel creatief. Het feit dat je boeken zal schrijven om mensen te helpen bij de opvoeding van hun kinderen en hoe mensen voor zichzelf moeten zorgen, is het bewijs.

Mijn boodschap voor jou is simpel: blijf vastberaden en gepassioneerd, Nina. Je bent op het juiste pad en je toekomst ziet er veelbelovend uit. Je zal uitdagingen tegenkomen, maar onthoud dat je kan bereiken wat je voor ogen hebt. Ik geloof in jou.

Liefs,
Nina