Het bijzondere en bevreemdende jaar 2020 nadert zijn einde. Tijd voor een stand van zaken. Het lot koos 20 mensen met een band met de UGent. Zij vertellen wat 2020 voor hen betekende, wat ze meenemen naar volgend jaar en vooral: hun hoop voor 2021.
Sofie Lattré had al een master architectuur en vrije kunsten behaald aan LUCA School of Arts. Ze werkt voltijds bij NUCLEO, een vzw die werkplekken zoekt voor beeldend kunstenaars. “De vraag daarnaar is groot: heel veel kunstenaars - fotografen, schilders, beeldhouwers, tekenaars, audio- of performancekunstenaars - hebben het financieel erg moeilijk. Wij ondersteunen hen door betaalbare, kwalitatieve ruimtes aan te bieden in leegstaande gebouwen.” Toch miste ze nog een theoretisch kader. Daarom volgt ze nu twee vakken kunstgeschiedenis aan de UGent.
Hoe was 2020 voor jou?
“Ik ben in september opnieuw beginnen studeren. Ik volg twee vakken uit de eerste bachelor kunstwetenschappen, die een overzicht geven van de beeldende kunst van 1300 tot nu. We vliegen echt wel snel door die zeven eeuwen. Maar het is heel boeiend om die context mee te krijgen. Een historisch overzicht als kapstok, dat miste ik nog. De lockdown bracht het plan om opnieuw te studeren in een stroomversnelling. Zonder alle to do’s ‘s avonds en in het weekend kan ik me veel beter focussen: ik stort me op mijn studies en kan me er uren in verdiepen.”
Op welke prestatie van het afgelopen jaar ben je het meest trots?
“Dat ik opnieuw ben beginnen studeren. Daardoor werd ik beter in mijn job. In mijn vrije tijd gids ik. Vroeger benaderde ik de werken vooral vanuit de blik van een kunstenaar. In het museum Dhondt-Dhaenens merkte ik dat een collega-gids die kunstwetenschappen studeerde veel meer context kon meegeven over een bepaalde stijlperiode. Nu kan ik die theoretische achtergrond ook meegeven. Ook voor hedendaagse kunstenaars zijn vroegere stijlperiodes vaak een inspiratiebron. Met mijn nieuw opgedane bagage kan ik sneller referenties naar het verleden zien, dat helpt als achtergrond in gesprekken met kunstenaars bij NUCLEO.”
Wat wil je meenemen naar 2021?
“Bewust tijd maken om je ergens in te verdiepen, dat wil ik blijven doen. In het voorjaar merkte ik dat ik cultuurvoorstellingen echt miste. Daar wil ik in de toekomst tijd voor maken en het niet langer laten afhangen mijn agenda. Of elk weekend een boek uitlezen. Maar misschien moet ik er geen aantal op plakken, want dan is het weer iets om over te stressen (lacht). Ontstressen wordt de rode draad, en ontspullen. Op zich heb ik het niet gemist dat de winkels dicht waren. Anderzijds: toen ik opnieuw mocht gidsen, voelde ik me zo geprivilegieerd, dat ik de tijd kreeg om mensen iets te vertellen over kunstenaars. Je voelde dat iedereen blij was en ervan proefde. Ik ben me daar nu bewuster van: hoe fantastisch het is als iemand een vraag stelt en er door een expo een connectie ontstaat tussen mensen. Is dat melig (lacht)?”
Stel dat je terug kan naar januari 2020. Had je dan iets anders gedaan?
“Misschien nog vlug een feest georganiseerd, dat ik nog eens iedereen samen had gezien. En wat meer gaan dansen. Corona heeft er wel voor gezorgd dat je weet op wie je kan rekenen. Je leert veel over je vriendschappen en relaties.”
Het voorbije jaar was ongewoon, maar ook een jaar boordevol warmte. We steunden elkaar en deelden lief en leed. Dit is jouw kans om iedereen te bedanken die voor jou klaar stond. Niet zomaar, maar met jouw beste wensen virtueel geprojecteerd op de Boekentoren.
Wie was jouw strafste UGent’er?
“Professor Maximiliaan Martens. Ik koos heel bewust voor een vak dat hij gaf. Ik kende hem al van lezingen over het Lam Gods. Die gaf hij met hart en ziel, echt boeiend. Met zijn lessen is dat net zo. Ook de achttienjarigen die nu beginnen studeren vind ik straf. Toen we voor een les op de campus moesten zijn, raakte ik aan de praat met een medestudent. Hij vond het zo jammer dat ik door de maatregelen de sfeer op de faculteit niet kon opsnuiven. Maar ik zat eerder in met hem: ik heb al een sociaal leven in Gent, maar hij kwam aan in een nieuwe stad en kon geen contact leggen met medestudenten.”
Wat wens je andere UGent’ers toe in 2021?
“Veel meer warme knuffels, zodat we het woord knuffelcontact zo snel mogelijk vergeten! Van zodra het opnieuw kan: pak elkaar vast en vraag hoe het gaat. En neem tijd voor de dingen die je deugd doen.”
Het lot koos 20 mensen met een band met de UGent. Zij vertellen wat 2020 voor hen betekende, wat ze meenemen naar volgend jaar en vooral: hun hoop voor 2021.
Lees ook
20 van 2020: Miglena schreef een dichtbundel die binnenkort wordt uitgegeven
Miglena Dikova-Milanova is docent Bulgaars aan de faculteit Letteren en Wijsbegeerte van de UGent. Ze is Bulgaarse van oorsprong, maar woont al sinds de jaren ‘90 in België. “Ik heb de natuur en mezelf herontdekt deze periode.”
20 van 2020: Alex kreeg een smartphone van zijn kinderen
Alex Verhegge studeerde in 1969 af aan de UGent in de rechten. Hij begon zijn carrière als advocaat en combineerde dat later met assistentschap aan de universiteit. Nadien werd hij magistraat en uiteindelijk werkte hij aan het parket-generaal bij het hof van beroep in Brussel, waar hij dit jaar verplicht met pensioen moest.
20 van 2020: Ko begon brieven te schrijven naar vrienden en familie
Ko Delforge zit in het laatste jaar middelbaar. Tijdens de extra tijd die dit jaar vrijkwam, liet ze haar creativiteit de vrije loop. Maar het beperkte sociale contact viel haar zwaar. Dat ving ze op door massa’s brieven te schrijven naar vrienden en familie. Kleine lichtpuntjes in een bijzonder jaar.
20 van 2020: Lennert droomt van een zorgeloze zomer vol feestjes
Lennert Camp zit in zijn derde bachelor Nederlands-Zweeds. Zijn keuze voor Zweeds lag al lang vast. Niet alleen omdat hij de Ikea een leuke winkel vindt, maar omdat hij tijdens reizen in Zweden ontdekte dat hij het hele land wel cool vindt.
