20 van 2020: Céline leerde zeilen dit jaar om naar België te komen

Céline Vaneeckhaute
17 december 2020 |

Het bijzondere en bevreemdende jaar 2020 nadert zijn einde. Tijd voor een stand van zaken. Het lot koos 20 mensen met een band met de UGent. Zij vertellen wat 2020 voor hen betekende, wat ze meenemen naar volgend jaar en vooral: hun hoop voor 2021.

Céline Vaneeckhaute is UGent-alumnus en nu professor bio-ingenieurswetenschappen aan Université Laval in het Canadese Québec, waar ze samen met haar man al jaren woont. De extra tijd en rust die de lockdown met zich meebrengt doet haar ergens wel deugd, maar ze mist haar familie en vrienden in België.

Hoe was 2020 voor jou?

“Het was een heel vreemd jaar. Hier zijn, net als in België, twee coronagolven geweest. De eerste begon ongeveer op hetzelfde moment. Daarom werk ik al sinds maart van thuis. Ik mis het contact met mijn collega’s en studenten wel, maar verder vind ik het thuiswerken niet zo erg. Ik woon samen met mijn man in de bergen en de natuur, buiten de stad. Er zijn slechtere plekken om in quarantaine te zitten (lacht). Voor de uitbraak van het coronavirus bleef ik in de week meestal in Québec, dichter bij de universiteit. Anders moest ik te veel pendelen en dat was niet alleen tijdrovend, maar ook gewoon gevaarlijk als het te veel sneeuwt. Nu ik thuiswerk, zie ik mijn man veel meer en heb ik meer rust, flexibiliteit en tijd voor hobby’s en sport. Ik geniet best wel van dat ritme.”

Wat mis je in de lockdown?

“Het sociale contact met mijn vrienden hier en dat ik niet meer kan reizen. Normaal gezien kom ik regelmatig naar Europa en zie ik mijn familie en vrienden. Nu is het al meer dan een jaar geleden dat ik mijn vader en broer zag. Dat weegt echt wel door.”

ZET JOUW BESTE WENSEN OP DE BOEKENTOREN

Het voorbije jaar was ongewoon, maar ook een jaar boordevol warmte. We steunden elkaar en deelden lief en leed. Dit is jouw kans om iedereen te bedanken die voor jou klaar stond. Niet zomaar, maar met jouw beste wensen virtueel geprojecteerd op de Boekentoren.

Op welke prestatie van het afgelopen jaar ben je het meest trots?

“Ik ben best fier dat ik een Canada Research Chair heb gekregen. Dat geven ze aan academici die veelbelovend onderzoek voeren en dus is het een grote eer. Die titel levert ook extra geld op voor mijn onderzoeksgroep, wat natuurlijk de kers op de taart is. Daarnaast heb ik ook sinds kort een permanente positie gekregen aan de universiteit, waar ik natuurlijk enorm blij mee ben en daarmee is er ook een druk van mijn schouders gevallen. Emigreren naar Canada is niet evident en als jonge prof moet je je heel hard bewijzen om permanentie te verkrijgen en dus ook in Canada te kunnen blijven. Hard werken zit dan wel in mijn bloed (lacht), maar nu we deze stabiliteit bereikt hebben, kan ik mezelf meer rust en vrije tijd gunnen. Dat voelt heel goed.”

Heb je dit jaar nieuwe dingen geleerd?

“Omdat het zo’n atypisch jaar was, heb ik ook heel wat atypische dingen gedaan (lacht). Ik ben iemand die niet zo goed stil kan zitten en heb de extra tijd die ik kreeg dan ook goed besteed. Zo heb ik deelgenomen aan een challenge om in een maand tijd 125 kilometer te lopen in de bergen met 4.200 hoogtemeters. Ik ben heel blij dat het me gelukt is. Daarnaast heb ik samen met mijn man deze zomer leren zeilen. We zeiden tegen elkaar al lachend: ‘Als die lockdown nog lang duurt, zeilen we wel naar België’ (lacht). En dus hebben we dan maar lessen gevolgd.”

Céline Vaneeckhaute

Wat hoop je voor 2021?

“Ik hoop dat ik de balans die ik nu heb, kan behouden in 2021. Ik denk niet dat ik nog vijf volle dagen per week naar de universiteit ga. Al die online communicatie is ook ergens goed geweest en thuiswerken blijkt ook meer efficiënt. De tijd die ik nu heb, inspireert me ook. Zo zou ik graag terug naar school gaan en een business master beginnen, zodat ik eventueel mijn eigen bedrijf verder kan uitbouwen. Ik ben al begonnen aan een boek om mezelf wat bij te scholen, maar ik zou het graag naar een niveau hoger tillen. Ik hoop ook absoluut dat ik zo snel mogelijk nog eens naar België kan gaan, zodat ik mijn familie en vrienden kan terugzien. En dan niet vanop afstand of eerst twee weken in quarantaine. Liever een goede pint samen op een terras in Gent (lacht). Dat is mijn grootste wens.”

Wat wens je andere UGent’ers toe in 2021?

“Het is een groot cliché, maar ik hoop dat alles weer zo snel mogelijk normaal kan worden. Ik denk vooral aan de studenten, want zij hebben het echt niet makkelijk. Ik hoop dat zij toch zo snel mogelijk van hun studententijd kunnen genieten en dat ze de positieve vibes van de prachtige stad Gent en van de UGent kunnen voelen en beleven zoals ik die zelf ook heb mogen beleven.”

20 VAN 2020: LEES DE ANDERE INTERVIEWS

Het lot koos 20 mensen met een band met de UGent. Zij vertellen wat 2020 voor hen betekende, wat ze meenemen naar volgend jaar en vooral: hun hoop voor 2021.

Lees ook

Van de UGent naar Hollywood: deze drie alumni winnen een Academy Award

Op 23 februari liepen drie UGent-alumni over de rode loper in Hollywood om een prestigieuze award in ontvangst te nemen van de Academy of Motion Picture Arts and Sciences, bekend van de Oscars.

Goran, Peter en Wouter
view

Nina Mouton schrijft een brief gericht aan haar 18-jarige zelf

Nina Mouton schrijft een brief aan haar 18-jarige zelf. Welke raad heeft ze voor de jonge Nina uit Lokeren die haar eerste stappen zet richting professionele leven waarin ze zich zal ontpoppen als auteur, spreker en voorvechter van zelfzorg en mild ouderschap?

Nina Mouton
view

UGent'er voor het leven: waarom alumni van levensbelang zijn

Alumni spelen een niet te onderschatten rol in de werking van een universiteit. “De contacten zijn van groot belang, zowel op vlak van onderzoek, onderwijs, reputatie, talentmanagement,...”, vindt emeritus professor Kristiaan Versluys.

Alumni UGentt
view

Zij keren terug naar de universiteit

Of je nu aan het begin of aan het einde van je loopbaan staat: bijleren kan altijd. Om op zoek te gaan naar ontbrekende puzzelstukken in je professionele kennis, of om dromen waar te maken na je pensioen. Inge en Charlotte vertellen het elk vanuit hun eigen perspectief.

Charlotte Waegeman
view