Het bijzondere en bevreemdende jaar 2020 nadert zijn einde. Tijd voor een stand van zaken. Het lot koos 20 mensen met een band met de UGent. Zij vertellen wat 2020 voor hen betekende, wat ze meenemen naar volgend jaar en vooral: hun hoop voor 2021.
Annelies Van Isacker is sinds twee jaar jobcoach bij Divergent, een organisatie binnen de UGent die mensen met een afstand tot de arbeidsmarkt begeleidt.
Wat betekende 2020 voor jou?
“Corona, natuurlijk (lacht). Wat mij frappeerde was een gevoel van dreiging ervaren. Er kwam iets op mij af waar ik geen controle over had. Als maatschappij kunnen we heel moeilijk met zo’n dreiging omgaan, merk ik. Bang ben ik niet echt geweest, en gelukkig heb ik maar kort last gehad van paranoia. Ik hoorde mijn mémé vroeger vertellen over de oorlog, wat we nu meemaken als maatschappij vind ik gelijkaardig. UGent'ers willen weten wat er aan de hand is. Dat niet weten, zijn we niet gewoon. Bij ons is er met uitzondering van een knuffelcontact niemand meer binnen gekomen sinds maart. Dat begint te wegen. Als ik vrienden zie, dan is dat normaal met een kus en een knuffel. Dat mis ik enorm. Zo'n kleine handeling geeft voeding, hè. Dat is het eerste dat ik doe als ik dat spuitje heb gekregen, knuffelen à volonté (lacht).”
Wie is jouw strafste UGent’er?
“Voor mij zijn dat de eerstejaarsstudenten. De start van het academiejaar en van hun nieuwe leven is echt een valse start, ondanks de inspanningen van de UGent. Terwijl dit het moment moet zijn om de wereld te verkennen. Ik herinner me dat ik in eerste kandidatuur vriendinnen voor het leven heb leren kennen. We deden zotte dingen, gingen samen naar de les en deelden notities, bleven bij elkaar slapen, ... Dat valt nu allemaal weg. Ik heb zo'n medelijden. Tegelijk bewonder ik hun moed om op die manier te starten met een volgende stap in hun leven.”
Wat heb je zelf bereikt dit jaar?
“Ik ben er trots op om reïntegratie- en rentreecoach te zijn van mensen die langdurig ziek zijn geweest, een ongeval hebben gehad of zijn hersteld van kanker . Daarvoor heb ik een jaar lang een dag per week opleiding gevolgd, gecombineerd met mijn job. Het examen moet ik wel nog afleggen want dat is natuurlijk uitgesteld. Het is een verrijking van mijn professionele loopbaan. Ik ben blij dat ik nu de nodige expertise heb om mensen nog beter te helpen.”
Het voorbije jaar was ongewoon, maar ook een jaar boordevol warmte. We steunden elkaar en deelden lief en leed. Dit is jouw kans om iedereen te bedanken die voor jou klaar stond. Niet zomaar, maar met jouw beste wensen virtueel geprojecteerd op de Boekentoren.
Op welke prestatie ben je het meest trots?
“Ik heb niet echt grootse prestaties geleverd. Het was een kabbelend jaar, zonder hoogtes en laagtes. Ik ben vooral blij dat ik die coaching kan doen. Elke persoon die blij is met mijn hulp om terug aan de slag te gaan, geeft een goed gevoel.”
Wat neem je mee naar 2021?
“Ik hoop dat de mensen blijven zorgen voor elkaar. We hebben nu gezien hoe belangrijk die aandacht voor elkaar is. Het zou jammer zijn als dit wij-gevoel sneuvelt als we terug in het hectische leven van alledag springen. Als ik iets positief haal uit dit jaar, dan is het wel het besef hoe belangrijk de mensen rondom mij zijn.”
Wat hoop je voor 2021?
“Ik hoop dat we een jaar krijgen van herstel en genezing. Bij heel wat mensen gaat het voorbije jaar sporen nalaten. Veel mensen zijn erg eenzaam geweest en moeten daar terug uitbreken. Ik hoop dat we elkaar de tijd geven om te herstellen van een best wel traumatische ervaring. Voor mezelf hoop ik dat mijn kinderen die in het secundair zitten niet te veel leerachterstand oplopen, want bij ons loopt het afstandsonderwijs niet vlot. Hopelijk wordt het nodige gedaan om dat in te halen.”
Stel dat je kunt terugkeren naar 1 januari 2020. Wat zou je doen?
“Niets. Ik zou absoluut niet in een glazen bol willen kijken en weten wat er op ons afkomt. Ik was op 1 januari met mijn gezin Nieuwjaar aan het vieren en dat was voor mij een zeer gelukkig moment. Dat zou ik niet willen verpesten door angst.”
Wat wens je de mensen toe in 2021?
“Een nieuwe start met nieuwe kansen. De goeie moed om het toch nog een beetje vol te houden en vooral: heel veel knuffels (lacht).”
Het lot koos 20 mensen met een band met de UGent. Zij vertellen wat 2020 voor hen betekende, wat ze meenemen naar volgend jaar en vooral: hun hoop voor 2021.
Lees ook
20 van 2020: Miglena schreef een dichtbundel die binnenkort wordt uitgegeven
Miglena Dikova-Milanova is docent Bulgaars aan de faculteit Letteren en Wijsbegeerte van de UGent. Ze is Bulgaarse van oorsprong, maar woont al sinds de jaren ‘90 in België. “Ik heb de natuur en mezelf herontdekt deze periode.”
20 van 2020: Alex kreeg een smartphone van zijn kinderen
Alex Verhegge studeerde in 1969 af aan de UGent in de rechten. Hij begon zijn carrière als advocaat en combineerde dat later met assistentschap aan de universiteit. Nadien werd hij magistraat en uiteindelijk werkte hij aan het parket-generaal bij het hof van beroep in Brussel, waar hij dit jaar verplicht met pensioen moest.
20 van 2020: Ko begon brieven te schrijven naar vrienden en familie
Ko Delforge zit in het laatste jaar middelbaar. Tijdens de extra tijd die dit jaar vrijkwam, liet ze haar creativiteit de vrije loop. Maar het beperkte sociale contact viel haar zwaar. Dat ving ze op door massa’s brieven te schrijven naar vrienden en familie. Kleine lichtpuntjes in een bijzonder jaar.
20 van 2020: Lennert droomt van een zorgeloze zomer vol feestjes
Lennert Camp zit in zijn derde bachelor Nederlands-Zweeds. Zijn keuze voor Zweeds lag al lang vast. Niet alleen omdat hij de Ikea een leuke winkel vindt, maar omdat hij tijdens reizen in Zweden ontdekte dat hij het hele land wel cool vindt.
